Making social rights work for children – 2018 Eurochild Report on the European Semester

Eurochild launched its assessment of the first European Semester since the Proclamation of the European Pillar of Social Rights (November 2017). With the ‘social dimension’ being more visible in this cycle, the European Commission flags child poverty in more than 75% of the Country Reports of EU Member States. Only one country (Spain) received a recommendation to address family income, which only addresses one of the many reasons for child poverty.

The 2018 Eurochild report on the European Semester offers its own alternatives to the country specific recommendations in light of assessments by Eurochild members. The report is based on assessments provided by 23 Eurochild members in 18 countries, including National Network for Children.

The European Semester is the EU’s economic, social and employment policy framework that runs on a yearly cycle. Eurochild seeks greater and better investment in children to tackle poverty. Currently, 25 million children in the EU face poverty and social exclusion (Eurostat, 2017).

Eurochild members find the European Semester process helpful for improving policies for children nationally. The Slovenian NGO network ZIPOM has noted that EU guidance has been instrumental in pushing for reform. The new Slovenian Resolution on Family Policy, for example, mentions a better health system to address the needs of disadvantaged children and reducing inequality by investing in early childhood education and care.

Overall Recommendations:

1. Put social goals on a par with the economy and employment

The Social Scoreboard and common indicators measured by Eurostat monitor important social trends over time and between countries, for example child poverty, early school leaving, or childcare enrolment. But Eurochild members also believe more can be done to make better use of existing data and to develop new indicators which will give a more complete picture of children’s situation and better guide policy responses.

2. Make children an explicit and priority focus of the Semester

Ireland, for instance, has been recommended by the European Commission to offer affordable and quality childcare. This recognition is important to highlight children’s learning and developmental needs are dependent on good economic policies and budgets.

3. Make the Semester process more transparent and inclusive

Our Dutch members are encouraged by the European Pillar of Social Rights’ requirement to have national strategies on child participation that can help bring children’s voices into policymaking.

Read the full Report here 

«Το Ευάλωτο Παιδί»: Ένα διεθνές συνέδριο µε θέµα το παιδί στο Εθνικό Ίδρυµα Ερευνών

Στις 23 και 24 Νοεµβρίου 2018 η Εταιρεία Προστασίας Σπαστικών/Πόρτα Ανοιχτή διοργανώνει στο Εθνικό Ίδρυµα Ερευνών Διεθνές Συµπόσιο µε θέµα: «Το Ευάλωτο Παιδί» «Από την ίδρυσή της πριν από 45 χρόνια η Εταιρεία Προστασίας Σπαστικών/Πόρτα Ανοιχτή έχει αναπτύξει σηµαντική δραστηριότητα στον τοµέα της εκπαίδευσης, οργανώνοντας σειρά από διεθνή συνέδρια καθώς και σεµινάρια και εκπαιδεύσεις για επιστήµονες όλων των ειδικοτήτων και για το ευρύ κοινό. Οι εκπαιδευτικές αυτές συναντήσεις ανέπτυξαν τις γνώσεις µας, αλλά επισήµαναν και πολλούς τοµείς, όπου υπάρχει ακόµα ασάφεια, άγνοια και ανεπαρκής  αντιµετώπιση. Έτσι αντιµέτωποι µ’ έναν όλο και πιο επικίνδυνο κόσµο, θεωρούµε πως ήρθε η ώρα να στραφούµε πάλι προς όλα τα παιδιά του κόσµου και να προσπαθήσουµε να καταλάβουµε ποιοι είναι οι κύριοι πολιτικοί, κοινωνικοί και ψυχολογικοί παράγοντες που βλάπτουν τα παιδιά και κυρίως να ακούσουµε τι έχουν να µας πούνε τα ίδια τα παιδιά. Εξέχοντες επιστήµονες από την Ελλάδα και το εξωτερικό ανταποκρίθηκαν στο κάλεσµα µας και δέχτηκαν να µοιραστούν µαζί µας τις εµπειρίες, τις γνώσεις και τις σκέψεις τους και να αναπτύξουν ένα ευρύτατο φάσµα θεµάτων. Θα µιλήσουµε για το παιδί που βρίσκεται πολύ κοντά µας, αλλά στις µέρες που ζούµε πρέπει να κοιτάξουµε πιο πέρα στο παιδί χωρίς γονείς ή φίλους, στο παιδί χωρίς πατρίδα, στο παιδί του πολέµου, στο χαµένο, ασυνόδευτο παιδί, στο παιδί που έχει ζήσει απάνθρωπες, τραγικές καταστάσεις. Το κοινό στοιχείο που συνδέει όλα αυτά τα ευάλωτα παιδιά είναι ο φόβος. Πέρα απ’ αυτό, κάθε παιδί έχει τη δική του ιστορία. Το Συµπόσιο απευθύνεται σε επιστήµονες όλων των ειδικοτήτων, αλλά και στο ευρύ κοινό, γιατί µετά το πέρας των εργασιών η ελπίδα µας είναι να φύγουµε όλοι µε κάποια βαθύτερη κατανόηση και µε την απόφαση να ορθώσουµε ένα τοίχος προστασίας γύρω από τα αθώα παιδιά που δεν φταίνε τίποτε για τις τρέλες των µεγάλων. Κατά τη διάρκεια του Συµποσίου θα υπάρχει έκθεση φωτογραφιών από εξέχοντες Έλληνες φωτογράφους που έχουν ασχοληθεί µε το θέµα του “ευάλωτου παιδιού”.» Πρόγραµµα συνεδρίου :
Παρασκευή 23 Νοεµβρίου 2018
09.30 – 10.00 | Προσέλευση 10.00 – 10.15 | Καλωσόρισµα & εισαγωγικές παρατηρήσεις Δάφνη Οικονόµου, Πρόεδρος της Εταιρείας Προστασίας Σπαστικών/Πόρτα Ανοιχτή 10.15 – 10.45 | Εναρκτήρια Οµιλία: «Το ευάλωτο παιδί»: John Harris, FMedSci., Member Academia Europaea, FRSA., B.A., D.Phil., Hon.D.Litt. Professor Emeritus, University of Manchester and Visiting Professor in Bioethics Department of Global Health & Social Medicine, School of Global Affairs, King’s College London Α’ Ενότητα 10.45– 11:00 | Συντονιστής ενότητας: Δάφνη Οικονόµου, Πρόεδρος της Εταιρείας Προστασίας Σπαστικών/Πόρτα Ανοιχτή 11:00- 11:20 | «Κοινωνία: φίλος ή εχθρός;» Λουκία Μουσούρου, Κοινωνιολόγος, Οµότιµη  Καθηγήτρια Κοινωνιολογίας Παντείου Πανεπιστηµίου 11.20 – 11.40 | «Η ευάλωτη οικογένεια»: Μυρτώ Νίλσεν, Ψυχοθεραπεύτρια, Συγγραφέας 11.40 – 12.00 | Ερωτήσεις 12.00 – 12.30 | Διάλειµµα – Καφέ Β’ Ενότητα 12.30 – 12.45 | Συντονιστής ενότητας: Σοφία Κρεµύδη, Ιστορικός 12.45 – 13.05 | «Το παιδί που φοβάται και το παιδί που φοβίζει»: Χριστίνα Ρασιδάκη, Σύµβουλος Ψυχικής Υγείας
13.05 – 13.25 | Ο µαθητής που «δεν τα καταφέρνει…»: Μάρθα Φλωράτου, Εκπαιδευτικός Ειδική Αγωγής 13.25 – 13.45 | «Ένας έφηβος ψάχνει τον δρόµο του» Patrick Ακριβός, Σύµβουλος, Ψυχοθεραπευτής 13.45 – 14.00 | Ερωτήσεις 14.00 – 14.15 | Χορωδία ΠΟΡΤΑΣ ΑΝΟΙΧΤΗΣ | Διεύθυνση: Francesca Vinassa 14.15 – 15.15 | Γεύµα Γ’ Ενότητα 15.15 – 15.30 | Συντονιστής ενότητας: Λουκία Μουσούρου, Κοινωνιολόγος 15.30 – 15.50 | «Κάθε παιδί αξίζει µια οικογένεια»: Παναγιώτης Σοφίος, Ψυχολόγος, Διευθυντής της Παιδαγωγικής Υπηρεσίας των Παιδικών Χωριών SOS Ελλάδος 15.50 – 16.10 | «Το παιδί που διαφέρει….»: Θάλεια Δραγώνα, Kαθηγήτρια Kοινωνικής Ψυχολογίας στο Tµήµα Eκπαίδευσης και Aγωγής στην Προσχολική Hλικία του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστηµίου Αθηνών 16.10 – 16.30 | «Το παιδί πρόσφυγας ή µετανάστης»: Μυρσίνη Ζορµπά, Υπουργός Πολιτισµού, Διδάκτωρ Πολιτικών Επιστηµών 16.30 – 17.00 | Ερωτήσεις Σάββατο 24 Νοεµβρίου 2018 09.30 – 10.00 | Προσέλευση Δ’ Ενότητα 10.00 – 10.15 | Συντονιστής ενότητας | Χρήστος Μπαρτσόκας, Παιδίατρος – Οµότιµος Καθηγητής Παιδιατρικής 10.15 – 10.35 | «Το παιδί µε αναπηρία» John Coughlan, Πρόεδρος της Παγκόσµιας Οργάνωσης Εγκεφαλικής Παράλυσης (ICPS) 10.35 – 10.50 | Ταινία «Cuerdas – Το κορδόνι» | Σκηνοθεσία: Pedro Solís García | Βραβείο Goya (2014) 10.50 – 11.10 | «Το κακοποιηµένο παιδί»: Αλεξάνδρα Σολδάτου, Παιδίατρος, Επίκουρη Καθηγήτρια Παιδιατρικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστηµίου Αθηνών 11.10 – 11.30 | Ερωτήσεις 11.30 – 12.00 | Διάλειµµα – Καφέ Ε’ Ενότητα 12.00 – 12.15 | Συντονιστής ενότητας: Μαίρη Μαντούβαλου, Δικηγόρος 12:15 – 12.35 | «Το φυλακισµένο παιδί»: Κώστας Μάγος, Επίκουρος Καθηγητής Διαπολιτισµικής Εκπαίδευσης στο Παιδαγω-γικό Τµήµα Προσχολικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστηµίου Θεσσαλίας, Εκπαιδευτής στο Ειδικό Κατάστηµα Κράτησης Νέων Βόλου 12:35- 13:25 | Ταινία «The longest run» | Σκηνοθεσία: Μαριάννα Οικονόµου | Βραβεία: “DocLeipzig Festival and VER.DI prize”  (2015), “Hellas Filmbox, Berlin” (2017) 13.25 – 13.45 | Συζήτηση 13.45 – 14.00 | Χορωδία POLYPHONICA: Έφη Αβέρωφ-Μιχαηλίδου, Πρόεδρος της POLYPHONICA 14.00  – 15.00 | Γεύµα ΣΤ’ Ενότητα 15.00 – 15.15 | Συντονιστής ενότητας: Anita Loring, Κοινωνιολόγος, Ειρηνοδίκης 15.15 – 15.35 | «Το ευάλωτο παιδί στη λογοτεχνία»: Τερέζα Πεσµαζόγλου, Φιλόλογος,  Συγγραφέας 15.35 – 15.55 | «H ανάγκη για παιχνίδι»: Vardit Kindler, Εργοθεραπεύτρια Παίδων, Παιγνιοθεραπεύτρια (Ισραήλ) 15.55 – 16.15 | «Η ανάγκη για οµορφιά»: Mary Raftopoulos, Ψυχολόγος, Παιγνιοθερα-πεύτρια, Certified Jungian Sandplay Therapist Teacher, Supervisor (Αυστραλία) 16.15  – 16.35 | «Η ανάγκη για τέχνη»: Δάφνη Οικονόµου, Φιλόλογος, Συγγραφέας 16.35 – 16.55 | Ερωτήσεις 16.55 – 17.30 | Κλείσιµο Συµποσίου – Πορίσµατα Σε όλη τη διάρκεια του Συµποσίου θα λειτουργεί έκθεση φωτογραφίας µε θέµα «Το Ευάλωτο Παιδί».
ΠΗΓΗ: https://www.elculture.gr/blog/το-ευάλωτο-παιδί-ένα-διεθνές-συνέδριο-με-θέμα-το-παιδί-στο-εθνικό-ίδρυμα-ερευνών/

Ανεργία στην οικογένεια – επιπτώσεις και προτάσεις

Άρθρο της Χριστίνας Αναστασοπούλου, Ψυχολόγου MSc, επιστημονική συνεργάτη Κέντρου Επαγγελματικής & Οικογενειακής Υποστήριξης Παιδικών Χωριών SOS Ελλάδος.

Τα τελευταία 7 και πλέον χρόνια η χώρα μας διέρχεται μια παρατεταμένη περίοδο οικονομικής αναπροσαρμογής που έχει φέρει μια σειρά αλλαγών σε οικονομικό, εργασιακό και κοινωνικό επίπεδο. Οι αλλαγές αυτές έχουν αφήσει το αποτύπωμά τους στην μέση οικογένεια που ζει στην Ελλάδα, με τη δυσκολία εξεύρεσης εργασίας ή η απώλεια αυτής να παίζουν καθοριστικό ρόλο. Παρακάτω, θα επιχειρήσουμε να δούμε πως η ανεργία επηρεάζει την λειτουργικότητα της οικογένειας και να προτείνουμε τρόπους αποτελεσματικής ανταπόκρισης για τον σημερινό γονέα.

Κοινή αίσθηση είναι πως οι οικογένειες που πριν από την έναρξη της οικονομικής κρίσης δομούσαν ένα στρώμα μεσαίας τάξης, σήμερα δυσκολεύονται να ανταπεξέλθουν στις οικονομικές απαιτήσεις της καθημερινότητας. Η ανεργία είναι πλέον ένα φαινόμενο που αφορά τον μέσο πολίτη στην Ελλάδα. Χαρακτηριστικό είναι πως σύμφωνα με στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής τον Ιούνιο του 2018, αυτή υπολογίστηκε σε ποσοστό 19,1% ενώ στην ετήσια έκθεση του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ αναφέρεται πως το 2017 η πραγματική ανεργία έφτανε το ποσοστό του 27,5%. Το να ζει κανείς λοιπόν σε συνθήκες εδραιωμένου στρες και εργασιακής ανασφάλειας δεν είναι κάτι που αφορά ένα μικρό μέρος του πληθυσμού, αλλά έχει μπει στην καθημερινότητά μας.
Η εργασία ωστόσο αποτελεί κεντρική παράμετρο της ζωής και της ταυτότητας ενός ατόμου. Ένα άτομο συνήθως αφιερώνει στην εργασία του το ένα τρίτο της καθημερινότητάς του. Μέσα από την εργασία του καλύπτει τις ανάγκες επιβίωσης και ασφάλειας του ίδιου και της οικογένειάς του. Παράλληλα, ανεξάρτητα από τη φύση της, η εργασία, εφόσον είναι κοντά στα ενδιαφέροντα τις δεξιότητες και τις αξίες του ατόμου, σηματοδοτεί τη συνεισφορά προς ένα έργο, την εξυπηρέτηση ενός σκοπού. Μέσα από αυτή κανείς νιώθει χρήσιμος, ικανός, ενταγμένος στο κοινωνικό σύνολο και νοηματοδοτείται η ζωή του. Με άλλα λόγια η εργασία, αν και δεν είναι η μόνη, αποτελεί μια από τις κύριες οδούς μέσα από τις οποίες το άτομο νιώθει κοινωνικά αποδεκτό και αυτοπραγματωμένο.

Τι συμβαίνει όταν ένας γονέας χάνει την εργασία του και μένει άνεργος για μήνες ή ακόμα και για χρόνια; Μπορούμε να φανταστούμε ή πιο απλά να ανακαλέσουμε ένα παράδειγμα από τον ευρύτερο κοινωνικό μας περίγυρο. Η θετική επίδραση της εργασίας στην αίσθηση κοινωνικής αποδοχής και αυτοπραγμάτωσης του ατόμου, που περιγράψαμε παραπάνω, ανατρέπεται και η αυτοεκτίμησή του τίθεται σε αμφισβήτηση. Όταν ένας γονέας μένει άνεργος για μεγάλο χρονικό διάστημα κυριαρχούν μέσα του αισθήματα αναξιότητας, ντροπής, θλίψης ή και θυμού. Η διαχείριση τους διαφέρει από άτομο σε άτομο, όμως σε γενικές γραμμές είναι πολύ πιθανό τα συναισθήματα αυτά να οδηγήσουν σε συμπεριφορές παραίτησης και κοινωνικής απομόνωσης. Τελικά το βίωμα της απώλειας της εργασίας ως προσωπική αποτυχία, πολύ συχνά εγκλωβίζει το άτομο σε ένα φαύλο κύκλο αυτολύπησης, ματαιότητας και ακινητοποίησης που μειώνει όλο και περισσότερο την πιθανότητα να βρει μια νέα εργασία.

Τι αλλαγές συμβαίνουν στην οικογένεια όταν ένας ή και οι δύο γονείς βρίσκονται στην συνθήκη που περιγράψαμε παραπάνω; Πως επηρεάζεται η λειτουργικότητα της; Δεν χρειάζεται να πούμε πως η οικογένεια είναι ένα από τα σημαντικότερα «κύτταρα» του κοινωνικού ιστού. Αυτό το μικρό «κύτταρο» αλληλοεπιδρά και αλληλοεπηρεάζεται από το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο, εξυπηρετώντας συγκεκριμένους σκοπούς. Οι βασικοί σκοποί που η λειτουργία της οικογένειας εξυπηρετεί, είναι αυτοί της αναπαραγωγής, της εκπαίδευσης, της ασφάλειας και της ψυχοκοινωνικής ανάπτυξης των μελών της. Εάν πάρουμε με τη σειρά αυτούς τους σκοπούς, θα δούμε πως καταρχήν όταν ένας γονέας είναι εγκλωβισμένος στον φαύλο κύκλο των συναισθημάτων που απορρέουν από την ανεργία και ζει σε συνθήκες οικονομικής ανασφάλειας, είναι πολύ πιθανό για συναισθηματικούς και οικονομικούς λόγους, να διστάσει να φέρει στον κόσμο νέα μέλη.

Η αναπαραγωγική της λειτουργία επηρεάζεται λοιπόν αρνητικά από την έλλειψη εργασίας. Σε σχέση με την εκπαίδευση, παρότι θεσμικά στη Ελλάδα τη λειτουργία αυτή την έχει αναλάβει το κράτος, η οικογένεια παραδοσιακά έχει ένα σημαντικό κομμάτι εμπλοκής και φροντίδας, ενισχύοντας και παροτρύνοντας τα παιδιά να ασχοληθούν με εξωσχολικές δραστηριότητες. Όταν όμως οι γονείς στερούνται των οικονομικών μέσων ή είναι οι ίδιοι αποσυρμένοι συναισθηματικά, αντιλαμβανόμαστε πως και αυτή η λειτουργία επηρεάζεται αρνητικά. Αναφορικά με την ασφάλεια και την ψυχοκοινωνική ανάπτυξη των παιδιών, βασική προϋπόθεση για να επιτευχθεί είναι η ύπαρξη θετικού κλίματος, σταθερότητας και συνοχής μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον. Οι αρνητικές ψυχοσυναισθηματικές αλλαγές που επιφέρει η ανεργία στους γονείς, μεταβάλει τις ισορροπίες, μεταφέρεται στα παιδιά και τελικά επηρεάζει αρνητικά και αυτή τη λειτουργία της οικογένειας με σημαντικό κόστος για την ψυχική και συναισθηματική σταθερότητα των παιδιών μακροπρόθεσμα.
Πως μπορεί λοιπόν ένας γονέας να κινηθεί για να αντιμετωπίσει την σύγχρονη πραγματικότητα της ανεργίας που πιθανά έχει ήδη επιπτώσεις σαν αυτές που αναφέραμε παραπάνω στην οικογενειακή του ζωή; Το πρώτο βήμα είναι να ζητήσει βοήθεια. Υπάρχουν δωρεάν εξειδικευμένες υπηρεσίες που στόχο έχουν να τον ενισχύσουν συναισθηματικά και πρακτικά, να ξαναδεί την επαγγελματική του πορεία και να βάλει ένα προσωπικό πλάνο για την απόκτηση μιας θέσης εργασίας που θα είναι κοντά στις δεξιότητες, τα ενδιαφέροντα, τις κλίσεις και τις αξίες του.

Παρότι μια τέτοια προσέγγιση φαντάζει πολυτέλεια στη σημερινή πραγματικότητα, είναι μια προσέγγιση που δίνει το μέγιστο των πιθανοτήτων για την απόκτηση αλλά και τη μακροπρόθεσμη διατήρηση της θέσης εργασίας, δεδομένου πως δεν είμαστε όλοι κατάλληλοι για ένα επάγγελμα. Σε αυτή τη λογική ο γονέας μπορεί να υποστηριχθεί στην επικαιροποίηση των γνώσεων του σε ένα υπάρχον επαγγελματικό αντικείμενο, στην αναζήτηση και ένταξή του σε κάποιο νέο εκπαιδευτικό πρόγραμμα, στην εξοικείωσή του με τα ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας και τις διαδικασίες αίτησης για μια θέση εργασίας (βιογραφικό σημείωμα, συνέντευξη επιλογής προσωπικού κλπ), καθώς και να βοηθηθεί στην καλλιέργεια των λεγόμενων μεταφερόμενων δεξιοτήτων (επικοινωνία, διαχείριση άγχους, διαχείριση συγκρούσεων, διαχείριση χρόνου κλπ). Τέτοιες υπηρεσίες επαγγελματικής συμβουλευτικής μπορεί κανείς να αναζητήσει στην πόλη της Καλαμάτας, στο Κέντρο Επαγγελματικής & Οικογενειακής Υποστήριξης των Παιδικών Χωριών SOS Ελλάδος. Παράλληλα στο κέντρο εκπαιδεύονται δωρεάν γονείς στην πιστοποιημένη χρήση Ηλεκτρονικών Υπολογιστών.

---

Στοιχεία επικοινωνίας:
Κέντρο Επαγγελματικής και Οικογενειακής Υποστήριξης, Παιδικών Χωριών SOS Ελλάδος
Βιλεαρδουίνου & Αγ. Ιωάννου Καλαμάτα (ιστορικό Κέντρο Καλαμάτας)
Τηλέφωνο: 2721600725
Email: sosdaycarekal@sos-villages.gr

ΠΗΓΗ: https://www.eleftheriaonline.gr/local/koinonia/koinoniki-drastiriotita/item/170071-anergia-stin-oikogeneia-epiptoseis-kai-protaseis